ÇOCUKLAR

HALİL CİBRAN – Çocuklar Sizin Çocuklarınız Değil

Çocuklar

Canım Oğlum
“Artık kapılardan geçerken eğilmek zorunda kalan selvi boylum, tamamen benden aldığını bildiğim uzun siyah saçları, siyah elmas gibi parlayan gözleriyle, dinginliği üzerinde dimdik ayakta duran, her zaman dengede olan oğlum… Bir bardak soğuk su verenim, omuz koyduğum, ruhunu dinlediğim, konuşmadan anlaştığım yakışıklım, akılcı, yapıcı ve kendine ait özel sınırlarıyla her ilişkiyi tüm yalınlığıyla yaşayan ve özümseyen oğlum… GODAEL syf.33“

Çocuklar sizin çocuklarınız değil,

Onlar kendi yolunu izleyen Hayatın oğulları ve kızları.
Sizin aracılığınızla geldiler ama sizden gelmediler
Ve sizinle birlikte olsalar da, sizin değiller.
Onlara sevginizi verebilirsiniz, düşüncelerinizi değil.
Çünkü onların da kendi düşünceleri vardır.
Bedenlerini tutabilirsiniz, ruhlarını değil.
Çünkü ruhlar yarındadır.
Siz ise yarını düşlerinizde bile göremezsiniz.
Siz onlar gibi olmaya çalışabilirsiniz ama sakın onları
Kendiniz gibi olmaya zorlamayın.

Çünkü hayat geriye dönmez,
Dünle de bir alışverişi yoktur.

Siz yaysınız, çocuklarınız ise,
Sizden çok ilerilere atılmış oklar.
Okçu, sonsuzluk yolundaki hedefi görür.
Ve o yüce gücü ile yayı eğerek,
Okun uzaklara uçmasını sağlar.
Okçunun önünde kıvançla eğilin.
Çünkü okçu, uzaklara giden oku sevdiği kadar,
Başını dimdik tutarak kalan yayı da sever.

HALİL CİBRAN

Güzel Kızım
“Ege denizinin adalarının parlaklığında, babasından aldığı uzun kızıl sarı saçlarını tepesine toplamıştı. İkiz geni yanında “aile”den taşıdığımız heterokromi özelliğinin dikkatli bakınca algılandığı, iki farklı bal rengi olan hareli gözlerinde, soran bakışları vardı. Kuğu boynundan ensesine düşen lüleler uçuşurken, artık boyuma yaklaşan ince uzun bedeniyle bana sarıldı ve öptü. Konuşmak ve bir şey sormak istediğinde her zaman yaptığı gibi sordu evin küçük kedisi: “Sıcak bir şeyler hazırlayayım, beraber içelim mi anneciğim?” dedi yüzündeki melek gülümsemesiyle… Güzel yüzlüm, bin bir çeşit duygu denizim, anlayanım anlatanım, güzel kızım… Bu soruya asla hayır diyemezsiniz. GODAELsyf. 31”

On Children

Your children are not your children.
They are the sons and daughters of Life’s longing for itself.
They come through you but not from you,
And though they are with you yet they belong not to you.

You may give them your love but not your thoughts,
For they have their own thoughts.
You may house their bodies but not their souls,
For their souls dwell in the house of tomorrow,
which you cannot visit, not even in your dreams.
You may strive to be like them,
but seek not to make them like you.
For life goes not backward nor tarries with yesterday.

You are the bows from which your children
as living arrows are sent forth.
The archer sees the mark upon the path of the infinite,
and He bends you with His might
that His arrows may go swift and far.
Let your bending in the archer’s hand be for gladness;
For even as He loves the arrow that flies,
so He loves also the bow that is stable.