ÜÇ FİDAN
Bir gün babam üç fidan ile geldi eve… İki çam ve bir kiraz… Kapının girişine sağlı sollu çam ağaçlarını ve bahçenin geniş tarafında tam ortaya kiraz ağacını hep birlikte diktik.
Hep beraber mutlu olduğumuz nadir zamanlardan biriydi. İş ve mesai süreci uluslararası boyutlara taşındığı için bazen aylarca göremiyor ve çok özlüyorduk babamızı…
Fidanların dibindeki toprakları beraberce düzelttik. Yılmaz ve ben ağaçlarımızın köklerine “can suyunu” verirken babam “Bir can vermek çok güzel bir duygudur çocuklar… Yaratanın bize verdiği bu gücü hiç unutmayın… Dünyadan aldığınız kadar vermeyi de ihmal etmeyin… Bir ağaç dikmek için hiçbir zaman geç değildir. Yaşamınızın son gününde bile ağaç dikin…
Eski bir Çin atasözü ‘Bir ağaç dikmek için en iyi zaman yirmi sene öncesiydi. İkinci en iyi zaman ise şimdi’ der…
Ağaçlar dünyanın ciğerleridir. Onlara sahip çıkın…
Düşünün, sizler de bu fideler gibi küçüksünüz… Hep beraber büyüyeceksiniz, yıllar sonra bir gün yolunuz düştüğünde bir bakacaksınız ki siz büyümüşsünüz meyve vermişsiniz ve gelip göreceksiniz ki kiraz ağacınız da meyveler vermiş… Doğa her zaman bu döngüde olursa yaşam devam eder” dedi. Sanki yıllar sonraki o sahneyi görmüş gibi…
Gerçek Mucizelerin Masalı Godael – syf. 268
